نیازمندیها
«گربه درحجله خانه»
در آن سال های نه چندان دور معمولا، رسم بر آن بود هنگامی که پسر خانواده به حدود سن بیست سالگی می رسید، کاری پیدا می کرد و برو بیائی و یا پیراهن یکی یک دانه‌اش دو تا می شد، مادر خانواده به فکر زن گرفتن برایش می افتاد.
مادر غلام هم یکی از مادرانی بود که بدون مشورت با پسر و پدر خانواده، پیدا کردن عروس دلخواه را به زنان دوست و آشنا توصیه کرده بود.او به آنان گفته بود عروسی می خواهم از خانواده دار، سرشناس، جوان، زیبا ودرس خوانده که خود و مادرش دعوت مرا قبل از بله برون به صرف کاهو و ترشی در حمام زنانه به پذیرند.
با قبول دعوت،عروس انتخاب و درو تخته با هم جور شد.
مراسم خواستگاری باحضور بزرگان دو فامیل در خانه ی پدری عروس برگزار شد. مردان در اتاق پنج دری و زنان در اتاقی دیگر در گفت و گو شرکت داشتند. چانه زدن ها برسر تعیین مبلغ مهریه وشیربها به درازا کشید و مادرعروس مرتب بر افزودن مبلغ مهریه و شیر بها اصرار داشت. پس از پایان چانه زدن ها تاریخ عقد و ازدواج تعیین و به اوایل بهار آینده موکول شد.
دوستی و آشنائی من با غلام، به زمانی می رسید که هم محل، همبازی و تا کلاس پنجم دبستان همکلا س بودیم. پس از آن او ترک تحصیل کرد و خانواده اش از محل ما کوچیدند و رفتند.
خاطره هائی که از دوستی با او را در ذهن دارم، او پسری صبور، ساده اندیش و زود باوربه یادم می آورد.
وی پس از آن دوران در حجره ی پارچه فروشی پدرش مشغول به کار شد.
سال ها گذشت. هرگاه برای خرید عبورم به بازار وکیل می افتاد او را می دیدم و اگر موقعیتی پیش می آمد حال و احوالی از وی می پرسیدم.
مدت ها گذشت. روزی برحسب اتفاق او را در چهار راه مشیر یا به قول شیرازی ها “کل مشیر” دیدم. صدایش زدم:
آقای صابونچی!
روی برگرداند، باهم چاق سلامتی و از گذشته ها یادی کردیم .
از او پرسیدم :
آمده‌ای آش بخری؟
خندید و گفت:
«نه کاکو،کار خیری در پیش دارم و برای تدارک آن آمده ام بچه گربه بخرم!»
باتعجب گفتم:
بچه گربه!
گفت:
ها کاکو…!
گفتم تا آنجا که من به یاد دارم در کوچه های این خیابان دکان هائی برای فروش مرغ وخروس، کبوتر، طوطی، مرغ عشق و گنجشک بوده وکماکان برقرارست. اما از فروش گربه و بچه گربه بی خبرم!
گفت: مگر شما به نصیحت بعضی از آشنا یان عمل نکردید که می گفتند:
« گربه را باید سر حجله کشت»
قدری مکث کردم و پاسخ روشنی نداشتم. برای لحظه ای یاد ساده اندیشی ها و زود باوری هایش در ذهنم جان گرفت و مرا به گذشته ها برد!
مدتی گذشت. روزی که برای خرید پارچه به مغازه او به بازار وکیل رفته بودم چگونگی خرید گربه را از وی پرسیدم؟
گفت:
گربه را خریدم و عروسی برگزار شد!
از قبل آنرا به اتاق حجله خانه برده بودم تا با میو میو هایش مرا به یاد نصیحت بزرگ‌تر ها بیندازد!
«اما عروس خانم ازسرو صدا و بودن بچه گربه در آنجا خیلی ترسیده بود و می خواست فرار را بر قرار ترجیح دهد! وقتی دیدم وضع خیلی ناجور است! بچه گربه را از اتاق بیرون گذاشتم و هرچه میو میو کرد اعتنایی ش نکردم!»
نادر قضاوتی
