نیازمندیها
بیستمین سال فعالیت نشریه شهروند دالاس
در آستانه‌ی سال نو میلادی قرار گرفته‌ایم، نشریه‌ی شهروند دالاس هم بیستمین سال فعالیت خود را در حالی آغاز می کند که همچنان بعد از شوک افزایش هزینه‌های انتشار، تلاش خود را برای بقا همچنان با وجود موانع بسیار ادامه می دهد. کامیونیتی ایرانی در دالاس و حومه در سال گذشته گستردگی بیشتری پیدا کرده است و این حتا با یک نگاه توصیفی در بخش‌های مختلف قابل مشاهده است. افت و خیز بیزنس‌های ایرانی هم بر یک منحنی با شیب کم ولی صعودی نشان از جایگاه خوبی از این بخش در جامعه‌ی آمریکا است. بعد از بحران اقتصادی فراگیر سال ۲۰۰۸ هنوز آثار رکود در بخش‌های مختلف به خصوص بخش خدماتی پابرجاست و این معضلی فراگیر در سطح امریکاست. اما فروبستگی و رکود را تنها در سطح بیرونی نمی توان تحلیل کرد، کامیونیتی ایرانی از معضلاتی درونی هم رنج می‌برد. یکی از مهمترین آن‌ها این است که اساسا این مجموعه نمی‌تواند از مزیت‌های درونی کامیونیتی و جایگاه و موقعیت خود دراین جامعه استفاده‌ی لازم را ببرد. نیروهای موجود تلاشی جدی برای هم‌افزایی مشارکتی ندارند و اتفاقا بخشی از نیرو و توانشان در جهت عکس فعال می شود. این معضل بزرگ، نشان‌دهنده‌ی این حقیقت است که اگرچه ایرانیان ارادت خاصی به امریکا و فرهنگ سرمایه‌دارانه‌ی آن نشان می‌دهند و ارزش‌های آن را به شکل اغراق‌آمیزی درونی کرده‌اند اما در ارتباط درونی خود همچنان خود را در یک بافت رقابتی سنتی پیشامدرن احساس می‌کنند که رقابت در معنای سرمایه‌دارانه‌اش بیشتر به شکل یک چشم وهم‌چشمیِ قبیله‌ای نمایان می‌شود. حتا بخشی از ایرانیانی که معمولا از کامیونیتی ایرانی دوری می‌کنند، در تماس‌ها و مشارکت‌های اتفاقی به طرز عجیبی همان علایم سنتی و ناکارا را از خود نشان می‌دهند. نشریه‌ی شهروند دالاس از آنجا که در ارتباط تنگاتنگ با این بخش تجاری از کامیونیتی ایرانی قرار دارد و هزینه‌هایش از راه تبلیغات همین بخش تامین می شود این معضل را به خوبی احساس کرده است. این نشریه به عنوان نهادی ارتباطی و تبلیغی سابقه‌ای ۱۹ ساله دارد که بی تردید در بدترین محاسبه و برآورد اقتصادی هم یک گزینه ی قابل اتکا در دنیای تجارت و بیزنس است، اما در این مدت روند جذب بیزنس‌های کامیونیتی ایرانی بسیار کند و نا امید کنند است.شاید هنوز چیزی کمتر از ۵ درصد کل بیزنس‌های ایرانی با تنها نهاد تبلیغی و فرهنگی باسابقه‌ی شهر دالاس ارتباطی تجاری دارند. در این مقدار هم درصد بالایی وضعیت پاندولی و رفت و برگشتی غیرقابل اتکا دارند و درصد کمی هستند که از مشتریان ثابت و خوش‌حساب این نشریه محسوب می‌شوند و تقریبا همین عزیزانی هستند که تا کنون با ما همراه هستند. در این مدت با کیس‌های عجیبی روبه‌رو شده‌ایم که خیلی مطمئن ما را به توصیفی که از وضعیت کامیونیتی ایرانی ارائه کردیم پایبند می‌کند. با بدحسابی‌های عجیب و ترفندهای شگفت‌انگیز برای نپرداختن هزینه‌ی تبلیغ و موارد دیگری که جز احساس شرم عایدی ندارد. این موارد همگی نشان از درد کهنی است که در حوزه های مختلف اجتماعی و سیاسی و تجاری، کامیونیتی ایرانیان را در وضعیتی نه چندان ایده‌آل قرار داده است. هنوز بعد از گذر سال‌ها بسیاری از پناه‌جویان جدید با سختی‌های بسیار و بعضا آسیب‌های جدی از سوی هم‌وطنان خود روبه‌رو می‌شوند. هر گونه تلاش فرهنگی و اجتماعی در سطح کامیونیتی ایرانیان به سختی راه خود را اگر بسیار خوش‌شانس باشد، پیدا می‌کند.
بیستمین سال انتشار شهروند دالاس را در حالی آغاز می‌کنیم که دوبرابر شدن هزینه‌ی چاپ در دو سال گذشته هنوز مهمترین چالش ما برای ادامه‌کاری این نشریه است. این نشریه از هفته‌نامه به دوهفته‌نامه و اکنون تحت همین محدودیت‌ها به صورت ماه‌نامه منتشر می‌شود. هنوز هم بخش‌های مختلف این نشریه با کمک داوطلبانه نیروهای علاقمند به پیش می‌رود اما در هر صورت تراز مالی نشریه هیئت تحریریه را برای تجربیات تازه دچار محدودیت‌های بسیاری کرده است. در این زمینه امکان به‌کارگیری نیروهای تازه و کارا برای چابک‌سازی ژورنالیسم محلی عملا مسدود است.
امیدوار هستیم در سال جدید با تغییرات جدی و مثبتی در رویکرد کامیونیتی ایرانی به امر رسانه و نهادسازی اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی روبه‌رو شویم که منشا تحولات عمده و گوارایی برای ساکنان ایرانی دالاس در جهت تقویت همدلی و همنشینی در تمامی حوزه‌ها بشود. در این جهت نشریه‌ی شهروند دالاس همواره سعی در بسترسازی فرهنگی و اجتماعی در همین راستا داشته است و در آستانه‌ی سال جدید میلادی از همه‌ی مخاطبان و هم‌وطنان تقاضامندیم که ما را در این زمینه یاری کنند.
